Vorst van Bulgarije, geb. 5 April 1857, 2e zoon van prins Alexander van Hessen. Hij genoot een militaire opleiding aan de kadettenschool te Dresden: in 1877—78 nam 'hij als staf-officier deel aan den RussischTurkschen oorlog.
Op voorstel van Rusland werd hij 29 April 1879 door den Bulgaarschen Raad met algemeene stemmen tot vorst van Bulgarije gekozen; 9 Juli daaropvolgende legde hij voor de volksvergadering te Tirnowa den eed af en hield 13 Juli zijn intocht te Sofia; hij stelde een konservatief ministerie aan en lag weldra met de liberale partij overhoop, die hem de regeering zoodanig bemoeilijkte, dat hij in Juni 1881 met abdicatie dreigde, waardoor hij tijdelijk de handen vrij kreeg; in 1885 vereenigde hij Oosf-Roemelië met Bulgarije, en nam den titel aan van Vorst van Noord- en Zuid-Bulgarije; hierin handelde hij tegen den zin van Rusland; in den oorlog van 1885 tusschen Bulgarije en Servië behield hij de overhand; aan zijn pogingen om Bulgarije vrij van buitenl. invloed te maken werd door Rusland een einde gemaakt; dit land bediende zich daarbij van het verachtelijk middel der samenzwering; Alexander werd in den nacht van 21 Aug. 1886 door militairen opgelicht en naar de Russ. Donaustad Reni gevoerd, terwijl in zijn plaats een voorloopig bestuur werd aangesteld dat echter verdreven werd, terwijl Alexander in triomf terugkeerde; vreezende dat Rusland’s ongenoegen jegens zijn persoon het land noodlottig zou kunnen worden, deed hij 7. Sept. 1886 afstand, stelde een regentschap aan en vertrok naar zijn goederen in Hessen; 6 Febr. 1889 huwde hij met Johanna Loisinger (geb. 18 April 1865 te Preszburg) en vestigde zich als graaf van Hartenau te Graz, waar hij in 1893 stierf.
