Russisch generaal, geb. 1783, in Estland; door zijn bloedverwante, gravin (later vorstin) Lieven, die gouvernante der keizerlijke kinderen was, werd hij in het winterpaleis toegelaten, en was spoedig de trouwe speelmakker van den grootvorst. Hij trad als officier in dienst bij de garde en was reeds in 1813 opgeklommen tot generaal-majoor.
De militaire opstand bij de troonsbeklimming van Nicolaas I bood hem gelegenheid om als adjudant-generaal en chef van de eerste divisie kurassiers zijn moed en trouw aan den dag te leggen. Hierdoor verwierf hij zich de vriendschap des keizers en zag zich tot de aanzienlijkste waardigheden benoemd. Zijn invloed bij czaar Nicolaas was bijna onbegrensd. Hij stierf 23 Sept. 1844, op den terugweg van een badreis naar Duitschland, aan boord van de stoomboot „Hercules”.
