romanist, geb. 15 Febr. 1835 te Spalato in Dalmatië, werd in 1860 hoogl. in de romaansche philologie, en zag zich in 1901 in het oostenr. Heerenhuis beroepen.
M. schreef een groot aantal verhandelingen over de talen en literaturen der meeste romaansche volken; deze zijn voor het meerendeel opgenomen in de publicaties der Weener Academie; in boekvorm verschenen van hem o. a.: Handschriftliche Studiën (4 stukken, Weenen 1862—70), Altfranz. Gedichte aus renet. Handschriften (ald. 1864), Monumenti antichi di dialetti italiani (ald. 1864), verder een uitmuntende, veel gebruikte Ital Sprachlehre (1860, 26ste dr. 1890), verder: Zur Kritik und Interpretation roman. Texte (stuk 1—5, Weenen 1896—1901) en met Th. Gartner: Altfranz. Prosalegende aus den Handschriften der Pariser Nationalbibliothek (dl. 1, ald. 1895).
