joodsch theoloog, geb. 26 Juni 1821 te Drslawitz bij Hongaarsch-Brod in Moravië, studeerde te Praag en Leipzig in de oostersche talen en philosophie, was rabbijn te Leipzig en te Weenen, in welke laatste stad hij een seminarie voor joodsche theologie oprichtte en 23 Dec. 1893 overl. J. behoorde tot de gematigd vooruitstrevenden onder zijn geloofsgenooten.
Hij gaf in het licht: Predigten (3 dln., Weenen 1862—66), Zeitstimmen (eveneens preeken bevattend, 2 dln., ald. 1871), Sefat Chachamim, oder Erklärung der in den Talmuden u. s. w. vorkommenden pers. und arab. Wörter (Lpz. 1846, supplement 1847), Beiträge zur Geschichte der Kabbala (2 stukken, ald. 1851—52), Auswahl kabbalistischer Mystik (ald. 1852), Philosophie und Kabbala (ald. 1854), Bet ha-Midrasch, Sammlung kleiner Midraschim (dl. 1—4, ald. 1853—57, dl. 5 en 6, Weenen 1873—77), Der jüd. Stamm. Studien und Skizzen (Weenen 1869), Der jüd. Stamm in nichtjüd. Sprichwörtern (3 stukken, ald. 1881—82), verder een tiental bibliographische monographieën en kommentaren, onder den titel Kontresim (hebreeuwsch, ald. 1877-48).
