duitsch schrijver, geb. 15 Dec. 1829 te Wiesbaden, studeerde te Berlijn in philosophie en geschiedenis, liet in 1853 onder den schuilnaam Reinald Reimar een treurspel, getiteld KriemMldens Rache en weinig later het drama: Penelope (Hamburg 1854) het licht zien, was van 1856—78 verbonden aan de redactie van WestermamTs „Illustrierte Monatshefte”, waaraan hij zich in 1882 opnieuw verbond. Van zijn drama’s moeten vermeld: Galileo Galilei (Berl. 1861), Der Weg zum Ruhm,, Johanna von Flandern; van zijn belletristische pennevruchten: Familie Schalier (1857), Bianca Candiano (Hannover 1859), Was ist Wahrheit ? (1869), Der Hausgeist der Frau von Estohal (Berl. 1878), Erzählungen und Novellen (3 dln. 1862), LeseAbende (4 dln. 1867), Schiitzwang (kultuurhistorische roman, beheizende de wederwaardigheden van een jongen sakser ten tijde van Karel den Groote, Berl. 1879, zijn eerste werk dat algemeen de aandacht trok), Wulfhilde, ein Roman aus dem 13.
Jahrh. (Berl. 1880), Aus dem 18. Jahrh., hulturgeschichtliche Novellen (Lpz. 1880), Eine Magdalena ohne Glorienschein (Berl. 1878), Weibliche Dämonen (1879), Moderne Gegensätze (Lpz. 1881), Aus hohen Regionen (Wism. 1882), Savonarola (Lpz. 1883), Das verschwundene Dokument (1883), Cordula, Roman aus der Wiedertäufer zeit (1885), Das Fräulein von Villecour (Dresden 1886), Ein Seelenfreund (Lpz. 1889), deels kulturhistorische tijdbeeldingen, deels moderne romans.
