scheeve faciaalverlamming. Prosopoplegia, naar den Eng. arts Bell ook wel BelTsche verlamming geheeten, een tamelijk veelvuldig voorkomende verlamming van de zevende herserzenuw (Nervus facialis), waardoor het aangezicht zeer wordt misvormd.
Gewoonlijk is zij beperkt tot eene zijde van het aangezicht. De spieren van de verlamde zijde zijn volkomen onbewegelijk, slap, wat vooral bij het lachen, weenen en dergelijke bewegingen te zien is; de lijder is niet in staat het voorhoofd te rimpelen, de oogen te sluiten, de lippen te bewegen, hij kan niet blazen, en bij het lachen blijft de mondhoek der verlamde zijde onbewegelijk; zijn spraak is veelal onduidelijk, stamelend; de verlamde mondhoek hangt lager dar de andere, zoodat het geheele aangezicht scheef, verwrongen schijnt. De A. komt niet zelden voor bij overigens gezonde menschen, en is dan gewoonlijk een gevolg van zwaar kouvatten, inzonderheid van plotselinge afkoeling van een verhit gelaat; verder kan zij het gevolg zijn van beleediging der betreffende zenuwen bij operaties, verwondingen, hevig slaan om de ooren, als ook van ontstekingsprocessen binnen in het gehoororgaan en in de schedelholte (alsdan centrale A. geheeten, tegenover peripherische in de andere gevallen). Het verloop is verschillend en hangt af van de oorzaak: is de A. van rheumatischen aard, dan is zij bij doelmatige behandeling binnen eenige weken te verhelpen, of zij verdwijnt van zelf weer; is zij het gevolg van letsel of ontsteking, dan is zij dikwijls blijvend. Behandeling: dampbaden, warme omslagen (watten), prikkeling der huid en inwrijving met spirituosen; aanwending van den galvanischen of faradischen stroom en massage.
