GELATEN (ZICH), geliet zich, heeft zich gelaten), (thans ongewoon klinkend) voorgeven, veinzen zich gelaten iets te doen (of te zijn); hij geliet zich, alsof hij er niets van geloofde. nam dien schijn aan;
— zich gelatende als merkte hij het niet, veinzende niets te merken;
— hij geliet zich, of hij het met mij eens was deed alsof;
— (Zuidn.) zich in iets gelaten, zich aan iets (t. w. aan eene harde noodzakelijkheid) gewillig onderwerpen, er in berusten.