Desolaat

betekenis & definitie

DESOLAAT, bn. (...later, -et), troosteloos, diep bedroefd of terneergeslagen, wanhopig, berooid: den boel in een desolaten toestand achterlaten;

— zij is desolaat van hem, doodelijk verliefd op hem;
— (gew.) er desolaat uitzien, er slecht uitzien.