BELIJDENIS, v. (-sen), verklaring van geloof zijne belijdenis afleggen of doen, inz. om als lid van een Protestantsch Kerkgenootschap te kunnen worden aangenomen;
— belijdenis der waarheid;
— kerkgenootschap tot eene belijdenis behooren; de Augsburgsche belijdenis, de Helvetische belijdenis;
— (R. K.) tweede deel der biecht; de berouwvolle bekentenis der zonde
— (in vrijer gebruik) ik behoef hier geene belijdenis af te leggen, niet openlijk voor mijne meening uit te komen, mijne overtuiging niet bloot te leggen; menig candidaat voor de Kamer vraagt men naar zijne politieke (geloofs)belijdenis.