BEKRUIPEN, (bekroop, heeft bekropen), een weg kruipende afleggen; naar iets toekruipen;
— (plat) eene vrouw bekruipen, haar bekennen;
— (jag.) het wild op eene bedekte wijze naderen;
— (fig.) binnensluipen;
— de lust bekroop mij, kwam onwillekeurig, ongemerkt bij mij op;
— de angst bekroop mij, kwam langzaam over mij;
— (gew.) het bekroop mij, ik had er medelijden mede. BEKRUIPING, v.