(verrukte, heeft verrukt),
1. wegrukken, met een stoot of ruk verschuiven ; — eert. ook meer in het alg. verplaatsen: gij zult uws naasten landpale niet verrukken (Deut. 19 : 14);
2. (fig.) vervoeren, in extase brengen, opgetogen doen zijn : die des Almachtigcn gezicht ziet, die verrukt wordt en wien de ogen ontdekt worden (Num. 24 : 4); hij verrukt iedereen door zijn gevatheid ; muziek kan ons verrukken.
