(vermaande, heeft vermaand), (iem.) met zekere aandrang zeggen dat hij iets moet doen of nalaten of zich beteren, hem zijn verkeerd gedrag enz. voorhouden, hem ernstig waarschuwen: een lastige leerling vermanen ; iemand vaderlijk vermanen; hij vermaande hen allen, dat zij met een voornemen des harten bij den Here blijven zouden (Hand. 11: 23); spreek dit, en vermaan, en bestraf met allen ernst (Tit. 2 :15); een zondaar tot bekering vermanen; de gemeente vermanen (in de preek).
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
