I. bn.,
1. (gew.) suf; uitgeput, afgemat;
2. (volkst.) dronken : teut zijn; halj teut, flink aangeschoten.
II. m. en v. (-en),
1. persoon, inz. meisje of vrouw die talmt, treuzelt: vooruit nu, teut die je bent! ;
2. zeur : dat is zo’n oude teut!
