(ontgloeide, heeft en is ontgloeid), (dicht.)
1. gaan gloeien: ’s hemels grauw ontgloeit tot goud en purper.
2. (fig.) ontbranden, door een gevoel in vuur geraken: schitterende zelfopoffering, buitengewoon genoeg om een steenkoud hart te doen ontgloeien; in geestdrift ontgloeien.
3. doen gloeien of branden: het blosje dat zijn wang ontgloeide.
