Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

Gepubliceerd op 01-01-2021

Onstandvastig

betekenis & definitie

bn. bw. (-er, -st),

1. zich niet gelijk blijvend, veranderlijk: onstandvastig weer; — onstandvastig evenwicht, gewoonlijk wankelbaar evenwicht genoemd.
2. veranderlijk van natuur, weifelend: hij is onstandvastig van aard; een onstandvastig mens; hij heeft zich in deze moeilijke omstandigheden onstandvastig' gedragen.

< >