bn. bw. (-er, -st), eig. de nek niet willende buigen; onbuigzaam, hardnekkig, stijfhoofdig: ge moet niet zo halsstarrig wezen; hij bleef halsstarrig weigeren; — onverzettelijk, stijfhoofdig volgehouden: een halsstarrig verzet.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
