bn. (-er, -st of meest —), de eigenschap hebbend van af te stoten : de afstotende kracht van gelijknamige polen; — zijn optreden, zijn spreken was in hoge mate afstotend, boezemde afkeer, tegenzin in ; — een afstotend karakter, stug, het tegengestelde van innemend.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
