(dwaalde af, is afgedwaald), onwillekeurig zich van de rechte weg of van zijn gezelschap verwijderen; — (van schepen) uit de koers geraken, van de vloot afdrijven; — (fig.) van de aangenomen richting afwijken : de blik zijns oogs zal niet afdwalen (Ten Kate);
(fig.) van zijn onderwerp, van de tekst afdwalen, zich buiten het onderwerp, de tekst begeven, uitweiden; — van het pad der waarheid, der deugd afdwalen, tot ongeloof, bijgeloof, ondeugd vervallen, afdolen.
