1. vr. van medius, de middelste; sc. tunica; de middelste laag van de wand der slagaderen, die uit gladde spiervezels, en in de grotere slagaderen uit elastisch weefsel bestaat; vgl. Adventitia, Intima;
2. meerv. van médium, tussenstof; de doorschijnende lichamen of stoffen door welke het licht in het oog het netvlies bereikt, nl. het hoornvlies, het waterachtig vocht, de lens en het glasachtig lichaam.
