(Cl. Bernard, 1857), uit suiker gevormde stof; dierlijk zetmeel, dat in bijna alle dierlijke weefsels, vooral de lever en de spieren, voorkomt en door fermenten in druivensuiker wordt omgezet; reservestof, die naar behoefte verbruikt wordt; vgl.
Jodophilie. Gl. ziekte, ziekte bij kinderen met ophoping van glycogeen in de (vergrote) lever en andere organen. Syn. Glycogenóse (Jordan). Men spreekt van Hepatomegalie, Hepatone phromegalie en Cardiomegalie, al naar gelang het glycogeen voornamelijk is opgehoopt in de lever, in lever en nier, of in het hart. Zie ook Von Gierke.
