(Fr.: thermodynamique électrochimique; Du.: elektrochemische Thermodynamik; Eng.: electrochemical thermodynamics) of elektrodethermodynamica, deel van de elektrochemie dat de toepassing omvat van de chemische thermodynamica op elektrochemische systemen en dat zich bezighoudt met de bestudering van evenwichtssituaties aan grensvlakken tussen elektrisch geleidende fasen en de daarbij optredende potentiaalverschillen tussen die fasen (grensvlakpotentialen).
Ten opzichte van de chemische thermodynamica treedt in de elektrochemische thermodynamica een extra variabele op, nl. de elektrische potentiaal (galvanipotentiaal) in de verschillende fasen van het systeem; bovendien komen in een elektrochemisch systeem componenten bestaande uit elektrisch geladen deeltjes (ionen en elektronen) voor. De belangrijke plaats die in de chemische thermodynamica de chemische potentiaal inneemt, wordt in de elektrochemische thermodynamica ingenomen door de elektrochemische potentiaal (voor componenten bestaande uit neutrale deeltjes zijn beide grootheden identiek).Het belangrijkste gedeelte van de elektrochemische thermodynamica is de bestudering van evenwichtssituaties aan een elektrode, d.w.z. aan een grensvlak tussen een elektronengeleidende en een ionengeleidende fase (bijv. een metaal en een elektrolytoplossing), met name van de evenwichtstoestand van de aan een elektrode optredende elektrodereacties (uitwisseling van metaalionen en/of elektronen over het grensvlak) en de daarmee samenhangende evenwichtselektrodepotentiaal (metaalionpotentiaal; redoxpotentiaal) alsmede van de structuur en eigenschappen van het gebied aan weerszijden van het grensvlak (elektrochemische dubbellaag). Experimenteel is een elektrode afzonderlijk niet toegankelijk, doch alleen in de vorm van een elektrochemische cel, met twee elektroden waarvan één een referentie-elektrode is. Ook de bestudering van complete elektrochemische cellen in evenwicht (bijv. galvanische elementen) behoort tot de elektrochemische thermodynamica en is een belangrijk middel tot het bepalen van thermodynamische grootheden van chemische reacties.
Ten slotte valt onder de elektrochemische thermodynamica de bestudering van ionenevenwichten aan grensvlakken tussen twee ionengeleidende fasen, zoals donnan- en membraanevenwichten aan semipermeabele membranen en ionenuitwisselaars, alsmede tussen twee elektrolytoplossingen in niet-mengbare oplosmiddelen. Ook aan deze grensvlakken treden evenwichtspotentiaalverschillen op. Het potentiaalverschil tussen twee elektrolytoplossingen in hetzelfde oplosmiddel (diffusiepotentiaal), hoewel meestal behandeld bij de elektrochemische thermodynamica, is geen evenwichtspotentiaalverschil.
Bestudering van ionenevenwichten in elektrolytoplossingen wordt tegenwoordig niet meer tot de elektrochemie, maar tot de fysische chemie gerekend. Ook de bestudering van het elektronenevenwicht tussen twee elektronengeleidende fasen (bijv. metalen) en het daarbij optredende potentiaalverschil (contactpotentiaal) behoort, hoewel van belang in een elektrochemische cel, niet tot de elektrochemie, maar tot de fysica.