(Fr.: câble coaxial; Du.: koaxiales Kabel; Eng.: coaxial cable), een kabel vooral voor hoge frequenties, bestaande uit twee van elkaar geïsoleerde geleiders: een buisvormige buitengeleider (mantel) en in het hart daarvan een binnengeleider (kern), op zijn plaats gehouden door isolatiemateriaal. Het elektromagnetische veld dat het transport van de energie of de informatie verzorgt, blijft beperkt tot de ruimte tussen de twee geleiders.
De buitengeleider wordt meestal met aarde verbonden en heeft dan een potentiaal nul; moet de kabel worden verbonden met een object waarbij de aansluitpunten een gelijke maar tegengestelde potentiaal ten opzichte van aarde hebben, dan dient een aanpassingstransformator te worden tussengeschakeld. De coaxiale kabel vindt o.a. toepassing in de draaggolftelefonie, bij kabeltelevisie, bij de transmissie van videosignalen, als voedingskabel van zender naar zendantenne en als zeekabel.