Hieronder verstond en verstaat men (gewestelijk) het ledigen van beerputten, dat bij nacht geschiedt, met woordspel tussen bruid, aanstaande vrouw, en het nu verouderde bruid, drek, welke gelijkheid in vorm aanleiding gaf tot allerlei uitdrukkingen als de vuile bruid (drek); de bruid uitdragen, trouwen, leiden, de beerput ledigen; bruidleider, beersteker, nachtwerker. Daar nu de menisten vroeger, in de 17de eeuw, als stemmige mensen bekendstonden en hun bruiloften zonder veel rumoer vierden1), evenals de nachtwerkers des nachts stil hun werk verrichten, zo werd schertsenderwijze deze werkzaamheid, deze stille bruiloft (woordspeling met stil(le), geheim gemak?) een menistenbruiloft genoemd.
Geheel bevredigend is deze verklaring echter niet (zie WNT). Vgl. Fr. passer la jambe à Jules; vendanger; Eng. wedding, „emptying a necessary house (in and about London)”.1) In de 18de eeuw waren de menisten niet meer zo eenvoudig. Van Effen, Speet. 1, 200 zegt o.a. Hunne Bruiloften verslinden Kapitalen, daar deftige Familiën van zouden kunnen bestaan.
