(lat. tabernaculum = tent) Verplaatsbaar heiligdom der Israëlieten tijdens de tocht door de woestijn; tent der samenkomst, die de ark des verbonds bevatte en tot tempel diende:
En zij zullen Mij een heiligdom maken, en Ik zal in hun midden wonen. Gij zult het maken overeenkomstig alles wat Ik u toon, het model van de tabernakel en het model van al zijn gerei (Ex. 25:8-9).
Voor een uitvoerige beschrijving van de tabernakel zie Ex. 26-27 en 35-38.
Opm.: tegenwoordig wordt het woord nog gebruikt in de betekenis heiligdom of tempel (fig.), bijv. een tabernakel van de wetenschap. Bij de methodisten is het de naam van hun vergaderplaats. In het Zuid-Nederlands bedoelt men er een nis, kastje of bergplaats mee. In de r.-k. eredienst is het tabernakel een rijk versierd kastje op het sacramentsaltaar, waarin het allerheiligste wordt bewaard. In de scheepsbouw wordt het woord gebruikt voor een cilindrische pot waarin men de mast van tankers vastzet.
