(oorspr. ladder in het bekende droomgezicht van aartsvader Jakob) Een middel tot gemeenschapsoefening met de hemel, nu een riem of ketting zonder einde waaraan bakken zijn bevestigd, gebruikt bij het baggeren en bij het lossen van schepen.
Toen droomde hij, en zie, op de aarde was een ladder opgericht, waarvan de top tot aan de hemel reikte, en zie, engelen Gods klommen daarlangs op en daalden daarlangs neder (Gen. 28:12).
Vgl. Joh. 1:52.
Opm.: jakobsladder is ook de gewestelijke benaming voor de Griekse valeriaan of het speerkruid (polemonium coeruleum).
