Omstandigheid, BEYSENS, ONTOLOGIE 148. Circumstantia dicitur quod extra substantiate actus exsistens, aliquo modo attingit ipsum, S. THOMAS, SUM.
THEOL. I-II, Q. 7, A. 3, C., Omstandigheid heet dat wat buiten de zelfstandigheid staat der daad, maar toch zoo dat het eenigszins de daad raakt, DE COCK, OVER DE MENSCHELIJKE DADEN II. —Circumstantiae sunt extra actionem, inquantum non sunt de essentia actionis, sunt tarnen in ipsa actione velut quaedam accidentia eius, sicut et accidentia quae sunt in substantiis naturalibus, sunt extra essentias rerum, S. THOMAS, SUM. THEOL. I-II, Q. 18, A. 3, AD I, De omstandigheden blijven buiten de handeling; ze hooren namelijk niet tot de wezenheid der handeling, maar kleven haar aan als bijkomstigheden, zooals ook in de natuurlijke zelfstandigdigheden de bijkomstigheden buiten de wezenheid blijven. — Tullius, in sua Rhetorica, assignat septem circumstantias quae hoc versu continentur: Quis, quid, ubi, quibus auxiliis, cur, quomodo, quando, S. THOMAS, SUM.
THEOL. I-II, Q. 7, A. 3, c., Tullius noemt in zijn Redekunst zeven omstandigheden, die bevat Zijn in ’t volgend versquis, quid, ubi, quibus auxiliis, cur, quomodo, quando, Wie, wat, waar, waarmee, waarom, hoe, wanneer, DE COCK, OVER DE MENSCHELIJKE DADEN II. — Circumstantia actus, Omstandigheid der daad. Circumstantia aggravans, Verzwarende omstandigheid, POTTERS IV, 142, bezwarende omstandigheid. Circumstantia constituens speciem, Soortbepalende omstandigheid. Circumstantia debita, Passende omstandigheid. Circumstantia mere physica, Louter physische omstandigheid. Circumstantia moralis, Zedelijke omstandigheid. Circumstantia mutans speciem, Soortwijzigende omstandigheid. Circumstantia principalis, Hoofdomstandigheid.
