onzelfstandig iemand.
Toch weet men het: hij is een moederskindje, een bleekscheet, een verwend kind. (Simon Vinkenoog, Liefde. Zeventig dagen op ooghoogte, 1965)
‘Serieuze meisjes’ passen wel op om al te duidelijk te laten blijken hoe graag ze willen dat ouders en docenten trots op hen zijn, omdat ze dan het gevaar lopen door klasgenoten, voor ‘studiebol’, ‘moederskindje’, ‘lievelingetje’ of ‘kapsoneslijer’ te worden uitgemaakt. (Mieke de Waal, Meisjes: een wereld apart, 1989)
