De Kralingse Plas is een water in de wijk Kralingen dat is ontstaan door de winning van veengrond voor turf. Bij Rotterdammers een geliefd recreatiegebied.
Het oorspronkelijke dorp Kralingen lag aan de Veenweg, die liep van de begraafplaats Oud Kralingen tot aan de Kralingse Plas. In de zeventiende eeuw groeide de welvaart van Kralingen door een stijgende behoefte aan brandstof. De vraag ontstond vanwege de bevolkingstoename, de ontwikkeling van de baksteenindustrie en de vervaardiging van Goudse pijpen. De veenlagen rond Kralingen leverden uitstekende turf. Door de afgraving van het veen ontstonden er steeds meer plassen en er bleef steeds minder plaats over voor bewoning. Bovendien werden tijdens stormen de oevers van de veenplassen door de sterke golfslag steeds meer weggeslagen zodat de plassen steeds groter werden Het karakter van de Kralingse Plas veranderde door de aanleg van het Kralingse Bos.
Naar een idee van G.J. de Jongh, directeur Gemeentewerken, werd in 1906 de uitgegraven grond uit de Waalhaven gestort rond de Kralingse Plas. Dat was het begin van het Kralingse Bos, waarmee de Kralingse Plas een recreatiegebied werd. De Plas was goed geschikt voor het houden van zeilwedstrijden en er werden dan ook verschillende zeilverenigingen opgericht zoals de Zeilvereniging Kralingen (1908), de Rotterdamsche Zeilvereniging (1912), de Kralingse Zeil Club (1915) en Vriendschap Zij Ons Doel (1926). Vanaf die tijd werden de Kralingse zeilweken een begrip. Naast de verschillende zeilverenigingen had de in 1851 opgerichte Roei- en Zeilvereniging De Maas aan de Kralingse Plas een dependance voor de jeugdzeilers en vonden er ook nog twee kanoclubs onderdak.
