De Gaskwestie is het conflict tussen de gasfabrieken Imperial Continental Gas Association (ICGA) en Nieuwe Rotterdamsche Gasfabriek (NRG) en de gemeente Rotterdam in de jaren 1881-1886 over het voortbestaan van de particuliere gasproductie.
Het van oorsprong Engelse ICGA bezat sinds 1825 een gasfabriek in Rotterdam. Met de aanbesteding op 14 september 1859 verkreeg de maatschappij een contract voor de levering van gas voor de periode van 1 januari 186131 december 1880 tegen een prijs van één cent per branduur aan particulieren voor de verlichting van huizen en winkels. Aan de Nieuwe Rotterdamsche Gasfabriek (NRG) werd de verlichting van de gemeentelijke gebouwen gegund.
Op 10 februari 1879 schrijven B en W aan de raad dat per 31 december 1880 de concessies voor beide gasfabrieken zouden aflopen. Aangezien beide de gasprijs aanmerkelijk wilden verlagen, stelden zij voor de concessie te verlengen. Hier werd positief op gereageerd door de raad. Artikel 13 resp. 14 van de nieuwe overeenkomsten voor het tijdvak 1881-1890 bepaalde dat B en W het recht hadden na drie jaar de overeenkomst op te zeggen. Deze eindigde dan een jaar later. De directie van de ICGA deed in 1881 het voorstel om de fabriek naar een braakliggend gebied te verplaatsen.
Op 3 oktober 1881 werd er een ontwerpovereenkomst aangeboden waarbij de maatschappij een contract voor dertig jaar zou worden verleend. Als tegenprestatie wilde zij haar fabriek verplaatsen naar Delfshaven en de gasprijs verlagen. Er werd door B en W geadviseerd op dit aanbod in te gaan.
