Degenen die oorspronkelijk op zwart zaad zaten waren de kanaries. Met kanaries die op zwart zaad zitten hoeven we minder medelijden te hebben dan met hun menselijke lotgenoten. De diertjes hoeven immers niet te verhongeren: zwart kanariezaad is prima eetbaar, alleen vinden de vogels het veel minder lekker dan wit zaad. Mensen die op zwart zaad zitten zijn méér te beklagen, zij bezitten geen cent meer. In de Natuurlyke historie van M. Houttuyn (1761) lezen we over kanaries: ‘Het beste voedzel, dat menze [...] geeven kan, is kanarie- en raap-zaad, half en half.’ Kanariezaad is wit, raapzaad zwart. De witte en zwarte zaadjes in kwestie komen van de Phalaris canariensis, een plant die ook wel ‘wit vogeltjeszaad’ genoemd wordt. Raapzaad (Brassica campestris) wordt in de wandeling ook ‘zwart vogeltjeszaad’ genoemd.
Later werd het kanariemenu uitgebreider. En waarschijnlijk lekkerder. Een expert schreef in 1913: ‘Hun geliefkoosde voedsel in gevangenschap is gele en witte gierst [...], ik meng hier vogeltjeszaad en zwart raapzaad door.’
Een waar feestmaal, afgezien natuurlijk van dat zwarte zaad.
