Dit betekent in tijdelijke afzondering verblijven in verband met een mogelijke ziekte. Het woord quarantaine bevat het telwoord quarante ‘veertig’. Echter, de oudste quarantaines duurden korter dan veertig dagen. De gewoonte om binnengekomen schepen te isoleren met het oog op mogelijke besmettelijke ziekten dateert uit de dertiende eeuw, toen de handel tussen Venetië en de Levant een grote vlucht nam. Men was zich ervan bewust dat de pest meekwam met de schepen uit de Levant, en hield ze dertig dagen in afzondering. De Italiaanse voorloper van het woord quarantaine was trentina; hierin zit het Italiaanse woord voor ‘dertig’. Later werd de wachttijd uitgebreid tot een quarantina. In 1423 werd in Venetië het eerste quarantaine-station geopend: op een eiland in de buurt van de stad.
Het woord quarantaine is via het Frans in het Nederlands gekomen. Waarom nu juist veertig dagen? Dat is niet helemaal zeker. In elk geval lijkt er geen medische expertise aan te pas te zijn gekomen. Aangenomen wordt dat de veertigdaagse periode gekozen is omdat Mozes en Christus eenzelfde tijdsduur in isolement hebben doorgebracht in de woestijn.
In later tijd was de quarantaine ook bedoeld ter bescherming tegen andere ziekten, namelijk tegen gele koorts en cholera. Ook veranderde het aantal dagen weer: naar dertig of minder. In 1946 meldde de NRC dat de mailboot Indrapoera in Singapore ‘achttien dagen in quarantaine moet wegens pokken’.
