hedendaagse jongerenuitdr. (vnl. meisjestaai) voor ‘verliefd zijn op iemand’ (het woord verliefd is hier verzwegen). Volgens Jan Kuitenbrouwer (Neo Turbo. Van yuppie-speak tot crypto-mumble,1993) gebruiken volwassenen het meer in de zin van ‘gebrand zijn op iets’.
Hij kan zat meisjes krijgen en hij weet niet dat jij op hem bent. (Mieke de Waal: Meisjes: een wereld apart, 1989)
‘Heb jij doorgeluid dat ik op Kees ben?’, vraagt Julie (12) aan een ander. (Elsevier, 16/11/91)
Maar ook dat vieze meisje dat briefjes schreef aan jongens: ‘Ik ben op jou.’ (Annemarie Oster: Brieven naar boven, 1992)
Was ik ook op Henkie? Ik kende hem minder goed dan ik andere jongens in de klas kende. (De Volkskrant, 16/09/94)
