vesicárius (-a, -um), - van Lat. vesīca, blaas, blaar: in eenig opzicht tot blazen of blaren in betrekking staand, blazen of iets daarop gelijkends (opgeblazen urntjes bv.) dragend, blaartrekkend, als geneesmiddel tegen blaasvormigen huiduitslag (blaren, puisten, zweren) gebezigd.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
