(Lat., verdooving), toestand van onbeweeglijkheid, met verlangzaming of opheffing van de psychische reacties en den gedachtengang bij sommige ziekten (typhus) en zielsziekten (melancholie); onderscheiden in angstigen en manischen stupor (= extase); catatonischen stupor (vgl. catatonie); hypotonischen stupor, met hypo- of atonie der zenuwen; bijv. nw. stuporeus.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
