Zeno (wijsgeer)

betekenis & definitie

Zeno (wijsgeer) - Grieksch wijsgeer, stichter der Stoïsche school, 342—270 vóór Chr., geboren op Cyprus, kwam als koopman te Athene, werd eerst bewonderend leerling van den cynicus Krates, maar weldra door diens bloot praktische wijsheid niet meer bevredigd, volgde hij de lessen van Stilpo en Plato’s opvolgers in de Akademie, totdat hij (nog vóór 300) een eigen school stichtte in de door Polygnotus’ schilderstukken versierde Stoa Poikile (bonte zuilengang), waarvan zijn aanhangers hun naam kregen. Hooggeëerd om zijn levenswandel en verheffend onderwijs, maakte hij in overeenstemming met zijn leer, toen het leven voor hem geen waarde meer had, daaraan zelf een einde. Van zijn geschriften is zoo goed als niets meer over. (Zie STOA).