Winterkwartier - In de 17e en 18e eeuw, na de rampen en wreedheden van den Dertigjarigen oorlog, werd door de legeraanvoerders met betrekking tot de verpleging uitsluitend het magazijnsstelsel toegepast (z.g. stelsel-Louvois; dagmarschensysteem). De operaties werden geheel ondergeschikt aan de ligging en de mogelijkheid tot oprichting of verplaatsing van de magazijnen; ligging, oprichting en verplaatsing hielden wederom eng verband met wegennet en toestand der wegen. De operaties werden herhaalde malen door stilstand onderbroken, vooral in den winter, wanneer de wegen van die dagen voor groote treinen niet of weinig bruikbaar waren; de troepen betrokken dan de winterkwartieren.
Frankrijk, einde 18e eeuw, had geen geld om magazijnen op te richten en dientengevolge maakten de Revolutielegers op ruime schaal gebruik van requisities (leven à la fortune du pot; la guerre doit nourrir la guerre). Het nieuwe stelsel werd georganiseerd door Napoleon I en zoo ontstond het thans alom toegepaste systeem, dat zelfs aan groote legers een betrekkelijk ruime mate van bewegingsvrijheid waarborgt, en gekenmerkt wordt door aanvoer uit het achterland (transportwezen) naast intensieve exploitatie van het oorlogstooneel; dit laatste wordt door groote getalsterkte der legers en door langdurig verblijf in eenzelfde gebied (stellingoorlog en aanvaller in den vestingoorlog) op den achtergrond gedrongen.
