Whitefield - (George), 1714—1770, de grootste opwekkingsprediker der 18de eeuw genoemd, geb. in Gloucester als geniaal begaafde zoon van een herbergier, studeerde te Oxford, waar hij zich bij de „heilige club” van de gebroeders Wesley aansloot. In 1736 begon hij met zijn groot opzien wekkende prediking. Op verzoek van John Wesley reisde hij in 1738 naar Amerika, keerde na vier maanden terug, en werkte met de Wesley’s samen in de Opwekking. Hij was het, die het eerst openluchtsamenkomsten hield, toen de Anglicaansche kerken voor de beweging gesloten werden.
Hiermede „had het Methodisme zijn tribune gevonden” (17 Febr. 1739), wat voor de ontwikkeling der beweging van groote beteekenis is geworden. Van Aug. 1739 tot Maart 1741 werkte W. weer in Amerika en bracht daardoor het Methodisme daar over. In 1741 scheidde W. van Wesley wegens het verschil in opvatting van de praedestinatie; in 1742 had de persoonlijke verzoening plaats. Was W. vooral de prediker, Wesley was beter organisator. Zijn particularisme bracht W. als huiskapelaan van Lady Huntington tot de vorming van een eigen kring: Lady-Huntington-Connexion. — Works of G. Whitefield (6 dln., 1771 en 72); L. Tyerman, The life and times of G. W. (2 dln., 1877).
