Theopaschieten - (Grieksch theos = God, paschein = lijden) zijn zij, die aannemen, dat het lijden van Christus het lijden van God is. Zoo deden de modalistische Monarchianen, die, om de eenheid van God te handhaven, aannamen, dat de eene God zich op verschillende wijze (modus) als Vader, Zoon en H. Geest openbaarde; volgens Sabellius achtereenvolgens openbaarde. Tertullianus noemde dit patripassianisme (= de voorstelling, dat de Vader lijdt) en als zoodanig werd het verworpen.
Later leerden de Monophysieten, dat in Christus de Godheid geheel één met de menschheid geworden is, zoodat bij Zijn lijden een persoon van de H. Drievuldigheid leed. Dit deed den zoogenaamden theopaschietischen strijd (519—533) ontstaan. De kerk verwierp dit gevoelen, omdat de Godheid, als boven de schepping verheven, niet lijden kan.
