Tertullianus - Latijnsch kerkelijk schrijver, die tot de Apologeten gerekend kan worden, maar beter nog afzonderlijk gesteld wordt als den overgang vormende tot de Westersche patristiek. Geboorte- en sterfjaar zijn niet met zekerheid bekend: waarschijnlijk geb. tusschen 150 en 155, en gest. na 220. Afkomstig van Carthago, waar hij ook zijn leven sleet. Als heiden wijdde hij zich aan de studie van letteren en recht, ging over tot het Christendom (omstr. 190) en trad sedert 197 als Apologeet op, vooral tegen het Gnosticisme.
Hij legde den nadruk op het paradoxale karakter van het geloof, het gezag der kerk en der overlevering en heeft veel invloed geoefend op de ontwikkeling en vooral op de formuleering der kerkleer. Vurig en energiek van aard, liet hij zich in de polemiek te vaak door zijn hartstocht vervoeren. Zijn overmatige strengheid dreef hem omstr. 205 in de armen van het Montanisme. Hij stierf op hoogen leeftijd en drukte zijn stempel op de ontwikkeling der kerk in N.-Afrika. Van zijn geschriften noemen wij: De spectaculis, Apologeticus.
De praescriptione haereticorum. Zie: Bibliothek der Kirchenväter2, Bd. VII, 1912, waar ook litt.; Alb. Hauck, T.’s Leben u. Schriften (1877); J. Turmel, Tertullian (1904).
