Tellurium - 1) werktuig tot aanschouwelijke voorstelling van den omloop der aarde om de zon, en van den omloop der maan om de aarde.
2) scheikundig element, in 1782 door Müller von Reichenstein uit een gouderts uit Zevenburgen bereid en door Klaproth in 1788 nader onderzocht en t. genoemd. Het komt in de natuur zeldzaam gedegen voor, ook als telluride van bismut, lood, kwik, zilver, goud, zilver en goud (sylvaniet) en als complexe sulfotelluriden (nagyagiet). Het is verder een ondergeschikt bestanddeel van een aantal mineralen zooals pyriet, ceriet, bismut-ertsen, enz. T. vormt het laatste lid van de groep der op zwavel gelijkende elementen. In vrijen toestand vormt het een kristallijne, zilverachtig glanzende stof, die bij 452° smelt. De verbindingen vertoonen groote overeenkomst met de analoge zwavelverbindingen; alleen is de affiniteit tot zuurstof minder groot, waardoor deze verbindingen dus gemakkelijker worden gereduceerd. Een tijdlang heeft het t. in het middelpunt van de chemische belangstelling gestaan, doordat zijn atoomgewicht niet in overeenstemming was met zijn plaats in het periodiek systeem. De talrijke onderzoekingen daarover hebben deze ten slotte bevestigd en daardoor medegewerkt tot de nieuwere opvattingen hierover.
