Schurftmijt - Sarcoptes scabiei, een mijt (teek), ter lengte van hoogstens 0,45 m.M. ; lichaam rond of iets ovaal, met korte, dikke, kegelvormige pooten; het oppervlak van het lichaam is voorzien van evenwijdige plooien, met vele stekels bezet. Vroeger heeft men talrijke soorten onderscheiden naar het voorkomen en de grootte dezer stekels en naar de verschillende gastheeren, maar dit is onjuist; alle behooren tot één enkele soort, vormen van deze een aantal rassen en variëteiten. Leeft bij den mensch, het paard, het schaap, de geit, het varken, den hond, enz.
Graaft gangen in de opperhuid, vooral waar deze dun is; deze gangen kunnen tot 1 c.M. lang worden; in het einde zit het wijfje; het mannetje treft men slechts zelden aan, daar dit na de copulatie sterft. In de gangen vindt men de uitwerpselen der mijten en de eieren; uit deze komen na 4—8 dagen de zesbeenige larven te voorschijn, die na een maand volwassen zijn. De infectie geschiedt in den regel door direct contact met een lijder aan schurft.
