Safawiden - Perzische dynastie 1502-1736. Deze dynastie is voortgekomen uit een geslacht van Soefische Heiligen, die hun zetel hadden in Erdebil en zich beroemden, van den Profeet Mohammed af te stammen. Later traden zij ook met het zwaard op aan het hoofd van hun talrijke meest Turksche aanhangers en veroverde de eigenlijke stichter der dynastie Ismaël de stad Tibriz op de Turkmenen. Weldra geraakten ook de overige Perzische provinciën in zijn macht, en maakte hij het Sjiietisme tot staatsgodsdienst, waardoor hij in strijd geraakte met de Turken en door dezen 1517 bij Tchaldirân werd verslagen.
Desniettemin handhaafde zich Ismaël in Perzië en werd hij 1524 op den troon opgevolgd door zijn zoon Tahmasp I 1524-1576. Daarna regeerden Ismaël II -1578, Mohammed Khodabende -1587, Abbas I de Groote -1629, Safi I -1642, Abbas II -1667, Sulaiman I -1694, Hosain I -1722, Tahmasp II -1731, Abbas III -1736. Feitelijk echter eindigde de dynastie met de inneming van Ispahān, dat onder de S. de hoofdstad van Perzië was, door de Afghanen in 1722, toen de Sjah Hosain gedwongen werd van den troon afstand te doen. De twee laatste vorsten waren slechts stroopoppen in de hand van den rooverhoofdman Nadirsjah, die, zoodra hij hen niet meer meende noodig te hebben, zelf den troon beklom.
