Roer-steenkoolbekken - of Westfaalsche kolenbekken, een der belangrijkste kolenbekkens van Duitschland, gelegen langs den rechter Rijnoever als een voortzetting van de meer Westwaarts gelegen steenkoolbekkens van Aken, Limburg en België, alle behoorende tot het Westfalien. De grootste dikte der koolhoudende afzettingen is te zamen 3050 M. Hierin liggen o. a. ruim 70 lagen van gemiddeld 1 M. dikte, ter dikte van ruim 100 M. Op de koolvrije lagen (Flötzleeres) liggen eerst magere kolen, daarboven vetkolen en ten slotte komen de gas- en de gasvlamkolen. De magere kool komt in ’t geheele gebied voor, de andere eerst in meer Noordelijke gedeelten.
Van het Zuiden naar het Noorden worden in het mijnbouwbedrijf onderscheiden 4 hoofdbekkens: het Wittener of Herzkämper bekken, het Bochumer-Dortmunder bekken, het bekken van Essen en het Emscher of Recklinghauser bekken. Evenals in ons land komen in het Roer-steenkolenbekken talrijke verschuivingen voor langs meestal N. W. gerichte spleten.
