Riemann (bernhard)

betekenis & definitie

Riemann (bernhard) - 1826—66, hoogleeraar te Göttingen, Duitsch wiskundige, bekend door zijn baanbrekende onderzoekingen over de natuur van de meetkunde ( Ueber die Hypothesen, welche der Geometrie zu Grunde liegen) en door zijn arbeid op ’t gebied der functiëntheorie, waarin hij de studie der veelwaardige functies vergemakkelijkte door het complexe vlak uit verschillende bladen op te bouwen, welke dan volgens zekere overbruggingen (samenhangend met de ligging der singuliere punten) met elkaar worden verbonden (oppervlakken van R.). Zoodoende werd de studie van een veelwaardige functie herleid tot een vraagstuk van de analysis situs. R. heeft gewezen op de mogelijkheid van een nietEuclidische meetkunde (elliptische meetkunde van R.), waarbij door een punt buiten een lijn geen enkele lijn gaat evenwijdig aan een gegeven lijn. De meetkunde op den bol geeft een Euclidische illustratie van de elliptische niet-Euclidische meetkunde van R.