Reuter (Fritz), zeer bekend Duitsch schrijver, geb. 1810 te Stavenhagen (Mecklenburg), overl. 1874 te Eisenach, onderging van 1833—40 wegens zijn slechts theoretisch aan den dag gelegde revolutionnaire politieke overtuiging een zeer harde vestingstraf, trachtte daarna zijn afgebroken studie te hervatten, wat mislukte, werd toen bestuurder van een landgoed (Strom), daarna particulier onderwijzer en begon op 40-jarigen leeftijd te schrijven. Zijn in Mecklenburgsch dialect geschreven versen proza-verhalen maakten door hun gemoedelijken eenvoud en ernstigen ondertoon bij vaak onweerstaanbaren humor grooten opgang en gedurende zeer langen tijd was R. de populairste Duitsche schrijver in en buiten zijn vaderland. Zijn beste en bekendste werken zijn: Läuschen un Rimels (1853 en 1859), in verzen evenals het ernstige Kein Hüsung (1857) en Hanne Nüte (1860) en de romans Ut de Franzosentid (1860); Ut mine Festungstid (1862); Ut mine Stromtid (1862— 64) en Dörchlduchting (1866).
Litt.: Gadertz, lm Reiche Reuters (1905); Warncke, Fr. Reuter.
