Pancatantra, - een oud fabelboek der Hindoes, in het Sanskrit opgesteld, bestemd om als leerboek der praktische levenswijsheid, vooral voor vorsten, te dienen. Het boek is een „raamvertelling”, d. w. z. in het hoofdverhaal, dat van de twee als vizieren van koning Leeuw optredende jakhalzen, worden allerlei kortere leerrijke verhalen ingevoegd. Waarschijnlijk ontstond het Pancatantra in de 2e eeuw voor Chr. in Kashmir. Door de Syrische en Arabische bewerkingen ervan, die op een verloren bewerking in het Middel-Iraansch (Pehlewi) teruggaan, heeft zich dit beroemd boek over de geheele beschaafde wereld verbreid, en is zelfs voor La Fontaine een bron geweest, die verklaart, een groot deel van zijn stof aan den Indische wijze Pilpay te hebben ontleend.
Een jongere, zeer vrije bewerking is de Hitopadeça in vier boeken. Het Pancatantra is ook in ’t Nederlandsch vertaald door Dr. H. G. v. d. Waals, Leiden, 1895-1897.
