Pacher (Michael), geboren te Bruneck, gestorven 1498, een van de belangrijkste Zuidduitsche schilders uit de Middeleeuwen.
Hij beoefent tevens de houtsnijkunst. M. P. brengt in de Duitsche kunst een geheel nieuwe tendens. Hij staat onder invloed van de Italianen met name Mantegna. Van hem heeft hij zeker de kennis der perspectief, den zin voor ruimte-uitbeelding en het werkelijke grootsche in zijn composities, dat nooit in kleiner visie afdwaalt. Een eigen en Duitsch karakter geeft hij aan zijn werk door zijn natuurgevoel, dat hij in een warm coloriet en fantastisch landschap weet weer te geven. Zijn hoofdwerk is het altaar te St. Wolfgang am Mondsee met het leven van Maria en Christus, als hoofdmotieven der compositie. Dit werk is door zijn zeer bijzondere karakteristiek een uitgangspunt geweest voor een Pacher-school, die de Zuidduitsche schilderkunst gemaakt heeft tot een der belangrijkste.— Litt.: F. Stoedtner und F. Wolff, M. Pacher, (Berlijn 1910); R.Stiassny, Das Werk M. Pachers (Wien 1910); W. Mannowsky, Die Gemälde des M. P. (München 1910); H. Semper, Michael und Friedrich Pacher (Eszlingen 1911).
