Oker, oxydische verbindingen, welke in de natuur voorkomen in poedervorm of als dunne overkorstingen, worden gaarne oker genoemd: antimoon-, lood-, telluur-o., enz. O. zonder nadere omschrijving is steeds ijzeroker en wel limoniet-poeder, waterhoudend ijzeroxyde, of haematiet-poeder, watervrij ijzeroxyde. Het laatste is rood-bruin, de roode oker, het eerste geelbruin of bruingeel.; een gehalte aan mangaan veroorzaakt een dieper bruine kleur. Deze poedervormige delfstoffen worden als kleurstoffen gebruikt.
Zelden zijn zij, zooals zij in de natuur worden aangetroffen, bruikbaar. Gewoonlijk bevatten zij storende bijmengsels, zooals grove bestanddeelen, vooral zand, die door slibben verwijderd moeten worden. Ook na deze bewerking bevat de o. nog bijmengsels in den vorm van klei of van kalk, die de kwaliteit beinvloeden. Door wateruitdrijving (verhitting gedurende proefondervindelijk vastgestelden tijd) en vermenging, worden gewenschte tinten verkregen. In den handel omvat terra di Siena (Fr. terre de Sienne), genoemd naar de meest bekende vindplaats aan den Monte Amiata in Toskane, de lichtstgekleurde, omber mangaanhoudende, kastanjebruin gekleurde soorten; zie echter ook onder OMBER.
