Nicolai (christoph friedrich)

betekenis & definitie

Nicolai (christoph friedrich) - Duitsch schrijver, 1733—1811, boekhandelaar te Berlijn. Behalve goede monographieën over Ew. von Kleist (1760), Thomas Abbt (1766), e. a. en verschillende werkjes over histor. en kultuurhist. onderwerpen schreef hij eenige niet onverdienstelijke, maar nogal prozaïsche romans, w. o.: Leben und Meinungen des Magisters Sebaldus Nothanker (1773—76) en zeer veel verhandelingen en critieken op letterk., theologisch en philosophisch gebied, die alle verschenen in . door hem (alleen of met anderen) uitgegeven organen, als: Briefe über den jetzigen Zustand der schonen Wissenschaften in Deutschland (1765) en Allgemeine deutsche Bibliothek (1765—’91 en 1801—’05), verder in Mendelssohn’s „Bibliothek der schonen Wissenschaften und der freien Künste” (1757—’60) en Lessing’s „Briefe, die neueste Literatur betreffend” (1759—’65). Door die omvangrijke critische werkzaamheid heeft N. een menschenleeftijd lang grooten invloed op de openbare meening gehad ; als medewerker van Mendelssohn en Lessing bevorderde hij de ontwikkeling der Duitsche letterkunde; later bestreed hij, verstard in zijn al te nuchter rationalisme, elke nieuwe verschijning op letterk. en philos. gebied, dus zoowel Herder en Bürger als Goethe, Schiller en de romantici, Kant zoowel als Fichte. Vandaar dat hij als de onkunstzinnige en pedante „Nickel” het mikpunt is van zoovele letterk. spotternijen van dien tijd.