Nazireeër - (Hebr. nazir, d. i. gewijd, afgezonderd), heet in Israël iemand, die door bepaalde geloften aan God is gewijd. Soms legden de ouders reeds vóór de geboorte van een kind de gelofte af dat het God gewijd zou zijn (Simson, Samuël). De N. moest zijn haar lang laten groeien (Richt. 13 : 5; 1 Sam. 1 : 11), en zich van wijn en sterken drank onthouden (Richt. 13 : 14; Am. 2 : 12), en mocht niet met een lijk en dergelijke onreine dingen in aanraking komen.
Zulk een N.-gelofte behoefde niet levenslang te duren, maar werd ook afgelegd voor een bepaalden tijd. Waarsch. deed men zulk een tijdelijke belofte met het oog op een of andere heilige taak, die men zich had voorgenomen.
